با وجود شرایطی که واسم پیش اومده،روزای بهتری رو میگذرونم.
کارایی رو انجام میدم که به شکل شدیدا خالصی مورد علاقم هستن و ازشون لذت میبرم.یدونه سفر رفتم، فیلم زیاد نگاه میکنم، ملایم ورزش میکنم، رفتم معادلات دیفرانسیل از کتابفروشی خریدم و میخونم، زبان میخونم.دارم به زبان دوم هم فکر میکنم(البته در واقعا سوم).
کلا کارایی هستش که دلم میخواد انجامشون بدم و بهشون علاقه ی زیادی دارم.با انجام دادنشون کلا یادم میره همه چیو!مشغول میشم... این روزای اخری دارم تمام سعیمو میکنم نهایت لذت رو ببرم.
نمیدونم خبر خصوصی سازی اموزش رشته های پرطرفدار پزشکی و دندون و دارو رو شنیدبن یا نه! قشنگ دارن گند میزنن به مملکت! یعنی زحمت اینهمه دانش اموز به کنار، مردمو میکشن با این کار! همین الانش دانشگاه بودجه کافی واسه اموزش درست دانشجو نداره، بعد بره بخش خصوصی! دیگه واقعا بی سواد تحویل جامعه میده... میشه عین بچه های مهندسی
منکه درسمو ادامه نمیدم. از اینکه ۲ سال واسه کنکور و ۲ سالم تو دانشگاه گذروندم پشیمونم. ۱۷ تا ۲۱ سالگیم تلف شد. ولی حداقل چیزی که واسم داشت این بود که هرگز حسرتشو نمیخورم. حسرتش رو که نمیخورم هیچ تازه دلمم خنک میشه که ولش کردم😅 ولی با این قانون بچه هایی که کنکور میدن و با علاقه درس رو میخونن واقعا تلف میشن... اونا گناه دارن.
با وجود درد و ناخوش احوالی ،این روزهام به طرز عجیبی لذت بخش هستن. یه وقتایی میگم خدایا نکنه اخراشه که انقد داری بهمون حال میدی! عمر که دست خودشه ولی کاش همه ی روزام همینطوری بمونن...
