گاهی وقتا که نمیشه حرفایی رو به کسی بزنی ولی از درون داره مغزت رو حل میکنه و میره جلو...
یعنی میشه بزنی ها،ولی فقط باعث حالتو بدتر کنن
حالا چه با درک کردن و حق دادن
چه درک نکردن و نفهمیدن
قضیه از این قراره که ادمایی تو زندگی هممون وجود دارن که با وجود ادعای مهربونی و درک بالا،با وجودیکه همه فکر میکنن اینا چقدر مهربونن و چقدر به فکر هستن و چه فرشته اییییی!!!! اگه منافعشون به خطر بیفته و به اون چیزیکه میخوان نرسن،بدون در نظر گرفتن شرایط طرف مقابل و کارایی که واسش کردن و احترام و محبتی که نگه داشتن،هر چی دلشون میخواد میگن و همون کاری که دلشون میخواد رو انجام میدن!!!!!
درست در شرایطی که ازشون انتظار داری رعایت حالتو بکنن، چون برخلاف خواستشونه، هیچ اهمیتی نمیدن و اصلا انگار نه انگار.
حالا اینش که انتظارتو براورده نمیکنن به جهنم به درک
اینکه همه اطرافیان فکر میکنن اینا چه موجودات مهربون و انسان دوست و ملاحظه کار و به فکری برای تو هستن،
اینه که خیلی ادمو اذیت میکنه
و هیچیم نمیتونی بگی
به هیچکس
نمیدونم
خدا خودش این وسط شاهد باشه. حالا یا حاد بودن شرایط تو رو درک نمیکنن(که بعید میدونم) یا واسشون مهم نیست!!این بیشتره...
در برخورد با چنین ادمایی که عصبانیت میکنن باید چیکار کنی؟
باید نذاری اذیتت کنن و بعد هم به نحوی اروم اروم نادیدشون بگیری و فاصله رو حفظ کنی.نباید بذاری فکر اینکه چرا این ادم این کار رو واسه من نکرد اذیتت کنه
یادت باشه تو فقط خودتو داری
حتی کسیکه ادعا میکنه خیلی عاشقته
تو تنهای تنهایی فقط خودتو داری
مثل قبل و الان و همیشه
روی پای خودت بایست و به هیچکس تکیه نکن و زندگیتو کنترل کن
